Boris Vian was een hartpatiënt. Hij ging ervan uit dat zwemmen goed was voor zijn hart. Intussen hield hij ook zo lang mogelijk zijn adem in. Wanneer hij op 23 juni 1959 naar het Molitor zwembad trekt, weet hij uiteraard niet dat hij nog maar een paar uren te leven heeft. Later die dag bezwijkt hij aan een infarct tijdens een visie van de film die is gemaakt van zijn roman J’irais cracher sur vos tombes.Hervé Bourhis vertelt over de laatste dag uit het leven van deze controversiële schrijver, dichter, ingenieur en jazztrompettist. Hij graaft in Vians.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.